Uit de inhoud van het onderstaande artikel blijkt dat al sinds 1971 is geprobeerd om onderzoeken die de giftigheid van MSG bewezen, in een kwaad daglicht te stellen. Ook hier geldt de macht van het grote geld en de invloed van malafide fabrikanten op de regeringen van alle landen.
In 1971 publiceerde ene Dr. W.A. Reynolds en medewerkers een rapport dat zij “onmogelijk de eerdere bevindingen van Dr. Olney konden bevestigen” dat MSG dat langere tijd gevoerd was aan baby aapjes resulteerde in letsel aan specifieke gedeelten van de hypothalamus.
Ze vervolgden dat grote hoeveelheden MSG die gevoerd werden aan de pasgeboren aapjes “geen giftig effect had” op de hersenen van de baby aapjes. Dr. Olney werd achterdochtig naar het onderzoek, want zijn onderzoeken veroorzaakte altijd dat de dieren gingen braken als grote hoeveelheden MSG gevoerd werden. In het onderzoek van Reynolds werd geen melding gemaakt over enig braken. Als er inderdaad sprake was geweest van braken zou dat het onderoek ontzenuwen omdat de MSG dan niet zou zijn opgenomen.
Later tijdens een openbare hoorzitting, vroeg Dr. Olney aan Dr. Reynolds of de apen in haar onderzoek de MSG uitbraakten. Voor een groot publiek gaf ze toe dat de apen dat gedaan hadden. Toen het rapport van Dr. Reynolds enige maanden later verscheen in het Science Magazine, van het Amerikaanse Genootschap voor de bevordering van de wetenschap, werd geen melding gemaakt van het braken. De zaak werd weggemoffeld. Dr. Olney schreef naar Science Magazine en vroeg waarom deze belangrijke gegevens waren weggelaten. Ze stuurden zijn brief door aan Dr. Reynolds, deze keer ontkende ze dat de dieren ooit gebraakt hadden.
In 1975 publiceerde Reynolds nog een document waarin werd toegegeven dat de apen na het voeren van grote hoeveelheden MSG hadden gebraakt, en ze gaf eveneens toe dat deze apen onder narcose waren gedurende het experiment met gebruik van phencyclidine. Het is in de wetenschap alom bekend dat phencyclidine een van de bekendste antagonisten is (een stof die een andere stof neutralizeerd) voor de glutamaat receptoren waardoor het totale experiment van Reynolds werd ontzenuwd. Bovendien waren opbjectglaasjes van Reynolds met hersenweefsel van de apen, van gedeelten van de hersenen waarvan bekend is dat ze niet door MSG werden beïnvloed. Reynolds gebruikte deze foto’s om “bewijs” te leveren dat MSG veilig was. Naar alle waarschijnlijkheid werd het onderzoek van Reynolds betaald door de voedingsindustrie, die grote sommen geld doneert als de waarheid over MSG niet bekend zou worden.
De FDA voegt zich bij de MSG-samenzwering
Bovendien, accepteerde, citeerde, bevorderde en vertrouwde de FDA kritiekloos het vervalste onderzoek van Reynold et al, als basis om door te gaan om glutaminaat in de categorie veilige additieven in te delen. De FDA had fundamenteel besloten om deel te nemen aan deze misdadige samenzwering, door het toe te voegen aan een heleboel zaken die reeds een kwestie van historisch feit zijn. Het is geen geen wonder dat de huidige verantwoordelijke persoon, David Kessler, de publieke minachting verdient, door ooit te verklaren, “de FDA is de scheidsrechter van de waarheid, vertrouw ons.” Inderdaad.
