Ik moet even uitleggen wat bedoeld wordt met “geisoleerde aminozuren”. Eiwit bestaat uit ongeveer 20 aminozuren. Deze 20 aminozuren komen nooit alleen voor in onze voeding. Als ze apart voorkomen zijn ze chemisch samengesteld.
Geisoleerde aminozuren, zoals glutaminezuur, of glutaminaat, d.w.z. (smaakversterkers) en ook de 50% phenylalanine uit aspartaam, zijn absoluut niet het zelfde als de aminozuren in ons voedsel, omdat aminozuren uit ons voedsel door de darm worden geabsorbeerd en afgebroken, afhankelijk van de behoefte van ons lichaam.
Dit betekent dat deze aminozuren langzaam of wanneer het lichaam daarom vraagt ter beschikking worden gesteld en altijd in een voedzaam mengsel van ongeveer twintig verschillende aminozuren, in een verhouding zoals ze in ons voedsel wordt gevonden.
Onder invloed van lichaamsenzymen worden er meer of minder van bepaalde aminozuren in het lichaam opgenomen.
Phenylalanine is het meest concurrerend. De gehele aminozuurbiochemie in het lichaam is onder invloed van enzymen concurrerend. Dit zijn dus belangrijke redenen waarom geisolerde aminozuren farmaceutisch van aard zijn terwijl die uit de voeding voedzaam zijn.
Bovendien kan het effect van een gedoseerd hoeveelheid geisoleerde aminozuur niet op de zelfde manier gebruikt worden bij de synthese van proteïnen als eiwit uit voeding omdat het lichaam de mengeling nodig heeft om eiwitten voor te bereiden en te vervaardigen.
De giftigheid van glutaminezuur is goed bestudeerd en bekend. Sommige voordelen van het gebruik van geisoleerde aminozuren, zoals het gebruik van l-Lysine bij herpes is ook wel bekend. De gevaren van het negeren van de farmacologische aard van geisoleerde aminozuren wordt het best geïllustreerd door de 50% geisoleerde Phenylalanine verkregen uit Aspartaam.
In een blikje fris zit ongeveer net zoveel Phenylalainie als in een grote portie bonen. Voor bonen zou dit alleen voor mensen met PKU, een bepaald tekort aan enzymen, schadelijk zijn, omdat hun enzymen zouden worden overbelast wat leidt tot de vorming van een vernietigend zenuwgif.
Bij andere mensen, maakt het feit dat phenylalanine moet concurreren met twintig andere aminozuren en langzaam opgenomen wordt in het spijsverteringskanaal in meer dan twintig uur, het voor hen eerder nuttig dan schadelijk.
Bij de opname van phenylalanine via normaaal voedsel gaat dat langzaam, doordat de phenylalanine moet concurreren met ongeveer twintig andere amionozuren. Omdat phenylalanine (in kleine hoeveelheden) wel degelijk nodig (onmisbaar!) is in het lichaam, is deze wijze van opnemen niet schadelijk, maar juist nuttig (behalve voor mensen met de zeldzame afwijking PKU).
Van het blikje fris, enerzijds, wordt phenylalanine in ongeveer vijf minuten opgenomen en gaat via de poortader naar de lever zonder dat het met iets (andere aminozuren) hoeft te concurreren.
Het vrijkomen van aminozuur uit de lever wordt geregeld door een enzym, zodat het aminozuur zonder concurrentie, wordt afgegeven aan de bloedstroom in een overweldigende toevloed.
De bloed hersen barriere wordt eveneens door enzymen geregeld zodat de hersenen beroofd worden van de andere aminozuren omdat de toevloed van phenylanaline zo groot is dat andere aminozuren niet in de hersenen worden toegelaten.
Gelijktijdig worden de hersenenenzymen overweldigd door de toevloed van phenylalanine zodat er een PKU effect wordt veroorzaakt, en de hersenen worden blootgesteld aan endogeen (uit het lichaam zelf voortkomend) zenuwgif.
De hersenen vervaardigen geisoleerde uit aminozuren. Door de oveerheersende aanwezigheid van phenylalanine wordt deze werking geremd, zodat de aanmaak van dopamine en serotonine in de hersenschors wordt onderdrukt.
Er zijn andere farmacologische afwijkingen die op dezelfde manier in andere hersenengebieden worden veroorzaakt. Aminozuren zoals glutaminaat passeren de bloed hersen barriere niet in giftige hoeveelheden zodat de giftigheid daarvan versterk wordt in die gebieden die de grootste hoeveelheid hersenvloeistof (liquor) bevaten. Daarom veroorzaken of verergeren smaakversterkers dergelijke extreme effecten bij volwassenent als de ziekte van Lou Gehrigs (ALS), MS, en de Ziekte van Parkinson. Het aantal vergiftigingen (door phenylalanine en monosodiumglutaminaat) zijn gestegen door overdracht van de stoffen van placenta naar het ongeboren kind zodat de schade die wordt overgebracht op zuigelingen doordat de moeders deze stoffen gebruiken extreem is.
ALS = Amyotrofische Laterle Sclerose, een zenuwaandoening, die leidt tot ernstige verlammingsverschijnselen).
MSG = Monosodiumglutaminaat / Mononatriumglutaminaat.
Dr. Jim Bowen:
Dr. Bowen is overigens niet alleen arts maar heeft een graad in chemie en is als slachtoffer van aspartaam getroffen door de ziekte van Lou Gehrigs (ALS). Hij onderzoekt de kwestie al jarenlang.
